نیو فایندینگ

الان یهو یک چیزی تو ذهنم جرقه زد

داشتم یک کامنتی مینوشتم 

فکر کردم چرا ما اینجوری هستیم؟!

همیشه در حسرتیم، و دایم برای حسرتهامون ازدحام میکنیم و تو صف میریم

انگار بدون اینکه بفهمیم ، این وضعیت رو بهمون آموزش داده باشند  و یک حالت گوسفند وار پرورش یافتیم

از طرفی هم مثل اون قورباغه معروف آروم آروم میپزنمون و در آخر نمی فهمیم که داریم میپزیم و تلاشی برای رهایی نمیکنیم

آیا متوجه نیستیم که قدیمیاشونم که بمیرند دارند جانشینان بدتر از خودشون پرورش میدن و میارند سر کار؟؟

دگمها غیر قابل تغییرند. روانشناسی این رو  میگه